WKKW - czyli wszechstronny konkurs konia wierzchowego wywodzi się z tradycji wojskowych prób dzielności. Ich celem było weryfikowanie wytrzymałości, szybkości i zgrania konia z jeźdźcem. Pierwszym konkursem o takich właśnie charakterze był rozegrany w 1902 roku w Paryżu Champianat du Cheval d'Armes . W skład zawodów wchodziły następujące próby : ujeżdżenie, steeplechase, bieg z przeszkodami, terenowy bieg płaski i konkurs skoków.

Pierwszy typowo trzydniowy wszechstronny konkurs konia wierzchowego rozegrany został na Olimpiadzie w Sztokholmie w roku 1912. Uczestnictwo w nim zastrzeżone było tylko dla wojskowych (cywile zostali dopuszczeni do udziału w zawodach dopiero po II wojnie światowej i od tego czasu datuje się znaczny  rozwój tej dyscypliny ).

Obecnie podczas trzydniowych zawodów w pierwszym dniu odbywa się próba ujeżdżenia. Podczas niej sędziuje trzech sędziów, którzy oceniają w skali od 0 do 10 poszczególne figury wykonywane na czworoboku o wymiarach 20 x 60 m. Liczy się precyzja wykonania figury, elegancja, posłuszeństwo konia i jego chody (stęp, kłus i galop). Ocenie podlega także dosiad jeżdźca i używanie pomocy. Uzyskane punkty bonifikacyjne są przeliczane na punkty karne. (gdyby program został wykonany zosał na maksymalne oceny we wszystkich elementach, zawodnik ukończyłby tę próbę z wynikiem zerowym - oczywiście w praktyce jest to niemożliwe, więc każda para otrzymuje mniej lub więcej punktów karnych). Wynik poniżej 40 punktów karnych zdarza się bardzo rzadko i jest traktowany jako wybitny. 40-50 punktów osiągają tylko wyjątkowo dobrze ujeżdżone konie. 50-60 punktów orzymuje się za średnio dobrze wykonanie programu. Czsami zdarza się również widzieć niedostatecznie przygotowanego konia, który kończy tę próbę z wynikiem 80 a nawet więcej punktów karnych.
Drugiego dnia rozgrywana jest próba terenowa - sprawdzian szybkości i wytrzymałości koni na trasie wynoszącej ok. 25 km. Odcinek "a" to "drogi i ścieżki", których trasa wytyczona jest na leśnych i polnych drogach, bezpośrednio po nim odcinek "b" - steeplechase (bieg z przeszkodami), potem odcinek "c" - "drogi i ścieżki", a na koniec odcinek "d" - cross. Trudność crossu polega na tym, że przeszkody są stałe - po dotknięci przez konia nie rozpadają się, co w praktyce często kończy się upadkami. Wyglądają one dość groźnie, ale ciężkie wypadki są eliminowane poprzez surowe przepisy. Nie dopuszczają one do startu koni bez przygotowania, czy też takich, które nie radziły sobie podczas łatwiejszych konkursów. Podobnie jak w ujeżdżeniu przejazd należy ukończyć z jak najmniejeszą ilością punktów karnych, co jest zadaniem niełatwym. Zatrzymanie przed przeszkodą kosztuje 20 punktów , druga odmowa przed tą samą przeszkodą 40 a trzecia oznacza eliminację. Podczas przejazdu można mieć maksymalnie 5 odmów. Upadek to 60 punktów , drugi kończy się wykluczeniem z dlaszej rywalizacji.
Ostatniego dnia odbywa się konkurs w skokach przez przeszkody, który ma wykazać, że koń po ciężkiej próbie terenowej zachował sprawność i gotowość do dalszego wysiłku. Punktacja wygląda nieco inaczej niż w konkurencji skoków : zrzutka karana jest 5-ma punktami, wyłamanie 10-ma, drugie 20-ma, a upadek 30-ma punktami (drugi powoduje eliminację).

Do jednych z najbardziej znanych konkursów wkkw należy ten organizowany od 1949 roku w angielskim Badminton.

WKKW, podobnie jak ujeżdżenie czy też skoki również podlega podziałowi na klasy : C, N i P.

Źródło